ویتامین ث

ویتامین ث در سیستم‌های مختلف بدن عملکردهای متفاوتی دارد. این ویتامین به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی نقش بسزایی را در بدن ایفا می‌کند و به همین دلیل است که مصرف ویتامین ث در بدنسازی نیز پیشنهاد می‌شود. نقش آنتی اکسیدانی ویتامین ث در مهار مولکول‌های مخربی به نام ROS بسیار مشهود است ROS به گونه‌های فعال اکسیژن گفته می‌شود که مولکول‌های کوچک، ناپایدار و بسیار واکنش پذیری هستند که می‌توانند پروتئین‌ها، لیپیدها و DNA را اکسید کنند.
البته تولید ROS بخشی طبیعی از فرآیند متابولیسم است که اگر وجود نداشته باشد تقاضای بدن برای تولید آنتی اکسیدان بالا می‌‎رود که این اتفاق اصلا خوب نیست. استفاده از ویتامین ث به عنوان یک آنتی اکسیدان بسیار قوی به بدن کمک می‌کند تا این مولکول‌های مخرب را خنثی کرده و سلامت بدن را ارتقا بخشد.
به طور کلی مردان و زنان 19 تا 50 سال و سالمندان روزانه به ۹۰ میلی گرم ویتامین ث نیاز دارند. برخی از شواهد نشان می‌دهند که افرادی که فعالیت‌های ورزشی دارند بهتر است از مقدار ویتامین ث بیشتری در رژیم غذایی خود استفاده کنند.

کاهش توده سرطانی با افزایش سن:

با افزایش سن و کاهش توده عضلانی اسکلتی، قدرت بدن به تدریج کاهش می یابد، که ممکن است منجر به وضعیتی به نام سارکوپنی شود. سارکوپنی بیش از 50 میلیون نفر بالای 50 سال را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد و باعث دیابت نوع 2، ضعف و ناتوانی جسمی می شود. بنابراین حفظ توده عضلانی در بدن نیازمند دریافت مواد مغذی در سنین مختلف است.
یکی از این مواد مغذی که مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته، ویتامین ث است. مطالعات نشان می دهد که میزان ویتامین ث موجود در رژیم غذایی با میزان توده عضلانی اسکلتی و عملکرد ماهیچه ها در سنین میانسالی رابطه مستقیم دارد.

با افزایش سن و کاهش توده عضلانی اسکلتی، قدرت بدن به تدریج کاهش می یابد، که ممکن است منجر به وضعیتی به نام سارکوپنی شود. سارکوپنی بیش از 50 میلیون نفر بالای 50 سال را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد و باعث دیابت نوع 2، ضعف و ناتوانی جسمی می شود. بنابراین حفظ توده عضلانی در بدن نیازمند دریافت مواد مغذی در سنین مختلف است.
یکی از این مواد مغذی که مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته، ویتامین ث است. مطالعات نشان می دهد که میزان ویتامین ث موجود در رژیم غذایی با میزان توده عضلانی اسکلتی و عملکرد ماهیچه ها در سنین میانسالی رابطه مستقیم دارد.

توده عضلانی اسکلتی:

طی تحقیقاتی که بین 13000 فرد 42 تا 80 ساله در طی هفت روز در اروپا انجام شد معلوم شد کسانی که به طور مستمر و منظم از ویتامین سی استفاده می کنند کمتر مستعد کاهش توده عضلانی هستند و به لحاظ سلامتی و عدم ابتلا به انواع سرطان ها و سایر بیماری ها مقاوم تر هستند. این تحقیقات که میزان ویتامین ث را در خون این افراد بررسی می کرد و فعالیت بدنی، پروتئین و انرژی دریافتی شرکت‌کنندگان را در نظر می گرفت، نشان داد که افرادی بیشترین مقدار ویتامین ث را در رژیم غذایی خود مصرف می کردند، بیشترین توده عضلانی را داشتند.

ین تفاوت در زنان بیشتر از مردان به چشم می خورد. معمولا توده عضلانی پس از ۵۰ سالگی، حدود ۱.۵ درصد در سال کاهش می‌یابد، این میزان پس از ۶۰ سالگی به ۳ درصد در سال می‌رسد. از دست‌دادن توده عضلات علاوه بر کاهش توانایی و قدرت انجام فعالیت‌های روزانه، احتمال شکستگی استخوان‌ها را نیز پس از زمین خوردن افزایش می‌دهد. آن دسته از زنانی که مصرف ویتامین سی را به طور منظم در برنامه غذایی خود داشتند دارای حدود 3 درصد توده عضلانی قوی تری بودند.
رابطه بین ویتامین c و عضله‌سازی از جهت آنکه می‌تواند به جلوگیری از کاهش توده ماهیچه‌های اسکلتی در سالمندان کمک کند بسیار مهم است. تحقیقات انجام شده در این زمینه ثابت کرده اند افرادی که میزان بیشتری از ویتامین ث را دریافت کرده‌اند، کمترین میزان کاهش عضله را داشته اند.