ذخیره آهن در بدن چقدر باید باشد؟
آهن یکی از مواد معدنی بسیار مهم در بدن است و مهم‌ترین تأثیر آن در شکل‌گیری و اکسیژن رسانی خون است. آهن عضو اصلی در سنتز نوعی پروتئین در سلولهای قرمز خونی است که به آن هموگلوبین می‌گویند. نقش اصلی هموگلوبین در بدن انتقال اکسیژن از ریه‌ها به تمام سلولهای بدن است. اگر مقدار آهن خون شما پایین باشد، مقدار اکسیژن‌گیری در بدن شما کاهش یافته و این یکی از علل عمده خستگی و ضعف در انجام کارها است. یکی دیگر از فواید آهن هم نقش آن در تبدیل غذا به انرژی است. سلولهای انسان برای تبدیل غذا به آدنوزین تری فسفات (ATP) که سوخت اصلی بدن به شمار می‌رود و به آهن نیاز دارند. کمبود آهن باعث احساس خستگی و ضعف می‌شود. همچنین آهن برای تولید و رشد سلولهای ایمنی ضروری است، کمبود این ماده می‌تواند باعث ضعف قدرت سیستم ایمنی بشود؛ آهن به عملکرد شناختی مغز و حافظه، قدرت تمرکز و همچنین قدرت یادگیری و حل مسئله کمک می‌کند.
داشتن آهن کافی سبب می‌شود که مغز بدون اینکه به موادی مثل کافئین تکیه کند، عملکرد درست و مناسبی داشته باشد. آهن به عضلات در ذخیره اکسیژن و بهره‌مندی از آن کمک می‌کند. همچنین بسیاری از آنزیم‌ها که به بدن کمک می‌کنند تا غذا را هضم کرده و وارد بسیاری از سلولهای مهم شوند، حاوی آهن هستند و با کاهش آهن در بدن بسیاری از عملکردها تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
به چه میزان آهن در طول روز نیاز داریم؟
میزان آهن مورد نیاز روزانه بدن بر اساس جنسیت و سن متفاوت است. کودکان، نوجوانان، بزرگسالان، مردان و زنان هر کدام نیازهای متفاوتی برای دریافت آهن دارند. میزان نیاز مردان به آهن ثابت تر از زنان است زیرا زنان در سنین مختلف، بارداری، شیردهی و قاعدگی نیازهای متفاوتی دارند.
نیاز افراد مختلف برای مصرف آهن مورد نیاز روزانه به شرح زیر است:
- نوزادان تا شش ماهگی: 27/0 میلی‌گرم
- هفت تا 12 ماهگی: 11 میلی‌گرم
- یک تا هشت سالگی: 7 میلی گرم
- 9 تا 18 سالگی: 8 میلی‌گرم
- مردان بزرگسال(19 تا 50 سال) : 18 میلی‌گرم
- زنان بزرگسال (19 تا 50 سال) : 18 میلی‌گرم
- زنان و مردان بالای 50 سال : 8 میلی گرم
- زنان باردار: 27 میلی‌گرم
- زنان شیرده : 9 میلی گرم